Üvey Anne

Ömer beş yaşında ailesiyle birlikte yaşayan, mutlu, sevecen ve yardımsever bir çocuktu. Bir gün Ömer dışarıda oyun oynarken canı sıkılıp eve gitti. Eve gittiğinde annesini yerde baygın bir halde gördü. İlk önce şaka yapacağını düşündü ama daha sonra anladı ki annesi ölmüştü. Ömer’in çilesi işte o an başladı. Artık hayatında annesi yoktu artık Ömer öksüzdü hem de altı ay sonra okula gidecekken. Aradan üç ay geçti. Ömer artık o koca evde babası Ahmet Bey ile yaşıyordu. Bir gün babası eve geldiğinde yanında bir kadın ve çocuk vardı. Babası: ” Senin artık yeni annen bu ve yeni oyun arkadaşın ise kardeşin Faruk.” dedi. Bu sözlerden sonra sanki Ömer’in üstüne bir kamyon düşmüş gibi oldu. Ne diyeceğini bilemedi, başını öne eğdi. Gözleri kıpkırmızı oldu. Ömer’in üvey annesi Ömer’i sevmiyor. Ömer’in varlığı bile onu sinirlendiriyordu. Bu yüzden Ömer’e kötülükler yapıyor, cezalandırıyor, ona hayatı zindan ediyordur. 

Bu günler böyle geçerken Ömer ve Faruk’un okul çağları geldi. Üvey anne, ne kadar kabul etmek istemese de ikisi çok iyi arkadaş oldu. Faruk annesinin yaptığı kötülükleri hiç içine sindiremedi. Annesinin aldığı her şeyi Ömer’le paylaştı. Faruk ve Ömer okula beraber gidiyor, derslerine beraber çalışıyordu. En sevdikleri şey: evin arka bahçesinde top oynamaktı. Arka bahçeden gelen bağırtıyla Faruk’un annesi kendini bir anda kendini arka bahçede buldu. Faruk yemyeşil çimenlerin üzerinde hareketsiz bir biçimde yatıyordu. Başucunda duran Ömer’in gözlerinde yaşlar vardı. Ömer, Faruk’un annesini görünce “Ben yapmadım, ben yapmadım!”diyerek kenara çekildi. Faruk’un annesi yanına gelip, “Neyin var oğlum, ne oldu oğlum?” diye sordu. Faruk’un annesi ne yapacağını bilmedi. Öylece kalakaldı. Bir süre sonra kendine geldi ve hemen Ahmet Bey’i aradı. Ahmet Bey eve gelince hemen Faruk’u doktora götürdü. Doktor muayene etmiş ve bir sürü tahlil istemişti. Bu tahliller sonucunda Faruk’un hastanede yatması gerekiyordu. Faruk ve annesi hastanede kaldılar. Ömer ve babası ise eve geldiler. Ertesi gün babası Ömer’i alt komşusuna bırakarak hastaneye geri döndü. Faruk’un odasına girdi. Bir hemşire odaya girdi ve doktor bey Faruk’un anne ve babasını odasına bekliyor, dedi. Anne ve babası doktorun odasına girdi. Doktor elinde tahlil sonuçlarıyla onları bekliyordu. Anne ve babası aynı anda çocuğumuzun neyi var diye sordular. Doktor Bey “Önce sakin olun.” dedi. “Şimdi söyleyeceklerim sizi çok üzecek ama hiçbir şeyin sonu değil” dedi. Faruk ilik kanseri olmuştu. Eğer uygun ilik bulunursa Faruk’un iyileşebileceğini ama bulunmasının çok zor olduğunu, önce ne kadar eş, dost, akraba varsa test için hastaneye getirmelerini söyledi. 

Test sonuçlarına göre uygun ilik bulunursa işleri çok kolay olacaktı. Bu arada da Faruk odaya anne ve babasının gelmesini iple çekiyordu. Annesi ve babası ise ne kadar tanık varsa test için hastaneye çağırıyorlardı. Akşama kadar hastanede test için ne kadar tanıdık varsa hepsinin kan tahlilleri alındı. Babası ise Ömer’in yanına komşusunun evine gitti. Babasını gören Ömer, “Baba Faruk nerede, nasıl, iyi mi?” diye sordu. Babası “Faruk bir süre daha hastanede kalacak tamamen iyileşinceye gelecek.” dedi. Ömer’in içine bir kurt düştü. Babası evden ayrılırken komşuları ile babasının konuşmasını dinledi. Ömer bu durum karşısında çok üzüldü. Ömer, babasına kendisinin de kan aldırıp test yaptırmak istediğini söyledi. Babası bunu kabul etmiş. Ertesi gün Ömer’i de babası hastaneye götürmüş. Test için kan aldırmıştır. Ve hemen Faruk’un odasına koştu. Faruk ise Ömer’i görünce çok sevindi. İkisi sohbet ederken hemşire anne ve babasını yine doktorun odasına çağırdı. Doktor “Size pek sevineceğiniz haberler vereceğim. Bu gün de test için kan verenler oldu. Bunların arasından bir kişi uyar diye bekliyorum. Siz ümidinizi kesmeyin ve dua edin.” dedi. O gece bütün aile heyecan içinde sonuçları çıkmasını beklediler. Ömer’in orada olması Faruk’u bir anda canlandırdı. 

Sabahın erken saatlerinde hemşire anne ve babayı doktorun odasına çağırdı. Müjde! Aranan ilik bulundu, dedi doktor. Hem de yedi yaşında Ömer adın da bir çocukta. Faruk’un annesi ne diyeceğini bilemedi, Ömer’e yaptıklarını düşündü. Anne ve babası hemen Faruk’un odasına gittiler. Annesi, Ömer’e “Ömer oğlum beni affet. Sana bu güne kadar yaptığım tüm kötülüklerden dolayı özür dilerim” diyerek boynuna sarıldı. Faruk’un iyileşmesi sana bağlı, senin iliğin uyuyormuş, dedi. Faruk, Ömer’in sayesinde sağlığına kavuşmuş ve hep birlikte evlerine gitmiş mutlu mesut bir hayat sürdürmüşlerdir.